Obrona pracy doktorskiej a pracy magisterskiej.

Obrona pracy doktorskiej, która wieńczy napisanie doktoratu przebiega nieco inaczej niż obrona pracy magisterskiej czy licencjackiej. Przede wszystkim jest to obrona publiczna, na której oprócz komisji egzaminacyjnej mogą pojawić się zaproszeni goście, często znajomi i rodzina, ale również zupełnie obcy ludzie. Ich obecność z pewnością potęguje stres broniącego.

Obrona pracy doktorskiej rozpoczyna się od autoreferatu, który wygłasza doktorant. Powinien w nim mniej więcej opowiedzieć jak powstawała praca, dlaczego podjął się tej tematyki oraz przedstawić główne hipotezy i wnioski uzyskane w wyniku badań. Im lepiej autoreferat zostanie przygotowany, tym mniejszy stres będzie towarzyszył broniącemu.

Następnie jeden z członków komisji przedstawia streszczenia recenzji, a potem następuje chyba najbardziej stresujący i nieprzewidywalny moment, a więc zadawanie pytań broniącemu. W odróżnieniu od obrony pracy magisterskiej, przy której tylko komisja może zadawać pytania i która jest obroną zamkniętą, w przypadku pracy doktorskiej pytania mogą zadawać wszyscy znajdujący się na sali.

Jeśli wszystkie pytania zostaną zadane i doktorant na nie odpowie ogłaszana jest krótka przerwa, po której komisja ogłasza wyniki, a więc ogłasza obronę za udaną lub nie. Jeśli wynik jest pozytywny, to doktorant zostaje kolejnym naukowcem mogącym posługiwać się tytułem doktora. Jeśli będzie pracował na uczelni to będzie miał również uprawnienia, które pozwolą mu nadzorować piszących prace magisterskie, a więc będzie mógł być promotorem.